Βραχυχρόνιες μισθώσεις και η δικαστική αντιμετώπιση τους
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προξένησε στον ευρύτερο νομικό κόσμο η υπ’αριθμ. 263/2019 ΜΠρΝαυπλ, διά της οποίας αντιμετωπίστηκε το νομικό ζήτημα της διατάραξης της συνιδιοκτησίας από βραχυχρόνια μίσθωση. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι πολλά από τα ακίνητα που διατίθενται για βραχυχρόνιες μισθώσεις μετατρέπονται σε χώρους πλήρους «αναρχίας» με αποτέλεσμα να παραβιάζεται το άρθρο 1000 ΑΚ που ορίζει ότι ο κύριος του πράγματος μπορεί, εφόσον δεν προσκρούει στο νόμο ή σε δικαίωμα τρίτων, να διαθέσει κατ’αρεσκεία και να αποκρούσει κάθε ενέργεια άλλου πάνω σε αυτό (ΑΠ 1044/2011 Τ.Ν.Π. Νόμος).

Το πότε επέρχεται η βλάβη στα συμφέροντα – δικαιώματα των τρίτων είναι ένα ζήτημα πραγματικό και κρίνεται βάσει των ιδιαίτερων συνθηκών της οροφοκτησίας, των τυχόν υπαρχόντων κανονισμών των πολυκατοικιών, τις ανάγκες των επιμέρους διαιρετών ιδιοκτησιών, τη δυνατότητα χρήσεως των κοινών μερών και το σκοπό που εξυπηρετούν τα κοινά μέρη στην όλη ιδιοκτησία της οροφοκτησίας λαμβάνοντας πάντα υπόψη τους καόνες των χρηστών ηθών και της καλής πίστης (AΠ 1369/2019). Με την εν λόγω δικαστική απόφαση κρίθηκε ότι οι λοιποί ένοικοι των γύρω διαμερισμάτων διαμαρτύρονταν εντόνως για οχλαγωγία, ρύπανση των κοινόχρηστων χώρων της οικοδομής, όσο για το ζήτημα ασφάλειας της ίδιας της οικοδομής καθώς καθημερινά εντός της οικοδομής προσέρχονταν άγνωστα άτομα, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί στην ιδιοκτήτρια του ακινήτου να το ενοικιάζει μέσω πλατφόρμας βραχυχρόνιας μίσθωσης, της επιβλήθηκε ποινή 1.000,00 ευρώ και διατάχθηκε και προσωποκράτηση σε περίπτωση που η ιδιοκτήτρια δεν συμμορφωθεί με την εν λόγω απόφαση και συνεχίζει να ενοικιάζει το ακίνητο.

Παράλληλα, το ίδιο ζήτημα αντιμετώπισε η υπ’αρίθμ. 1259/2019 ΜΠρΑθ, αναφορικά με ιδιοκτησία στο κέντρο της Αθήνας, η ιδιοκτήτρια του οποίου είχε μισθώσει το διαμέρισμα της σε μια εταιρία ως κατοικία με δικαιώμα υπεκμίσθωσης σε τρίτους. Πολλοί ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας εναντιώθηκαν σε αυτή την μετατροπή του διαμερίσματος, ισχυριζόμενη ότι θιγόταν η εύρυθμη λειτουργία της πολυκατοικίας, επικρατούσε έντονη φασαρία από τους υπεκμισθωτές και παρουσιάζονταν σοβαρά προβλήματα καθαριότητας. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη η ενάγουσα ζήτησε ενώπιον δικαστηρίου αρχικά να υποχρεωθεί η εναγόμενη – ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος που υπεκμισθωνόταν να παύσει την προσβολή των δικαιωμάτων που προέρχονται από τον θεσμό της οροφοκτησίας και της νομοθεσίας της συνιδιοκτησίας, να καταγγείλει την μίσθωση προς αυτή την εταιρία και να υποχρεωθεί να παραλείψει στο μέλλον παρόμοιες προσβολές δικαιωμάτων, να απειληθεί με χρηματικό ποσό 2.000 ευρώ και προσωποκράτηση έως 6 μηνών στην περίπτωση που παραβιάσει τις παραπάνω διατάξεις της απόφασης, να της καταβάλει 5.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης εξαιτίας της προσβολής της προσωπικότητας της με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ακόμη να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και τέλος να καταδικαστεί η εναγόμενη στα δικαστικά της έξοδα. Ωστόσο, η αγωγή δεν κρίθηκε ουσία βάσιμη και αυτό διότι οι κατηγορίες περί βλάβης των τρίτων – λοιπών ενοίκων της πολυκατοικίας από την χρήση του μίσθιου μέσω βραχυχρόνιας μισθώσεως δεν αποδείχτηκαν.

Επίσης, νομικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η ενάγουσα με την αγωγή της κατήγγειλε την υπεκμίσθωση ως παράνομη ενέργεια που έρχεται σε αντίθεση με τον κανονισμό λειτουργίας της πολυκατοικίας, θεωρώντας, αναλογικώς, ότι η υπεκμίσθωση παραπέμπει στην έννοια «οικοτροφείο». Ισχυρισμός που ωστόσο δεν δέχτηκε το δικαστήριο, δεχόμενο ότι με βάση την ετυμολογία της λέξεως οι δυο αυτές έννοιες δεν είναι συναφείς, και πως μάλιστα σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να κάνουμε διασταλτική ερμηνεία των εννοιών που χρησιμοποιούνται εντός του κανονισμού λειτουργίας μιας πολυκατοικίας. Συνεπώς, εφόσον δεν υπήρχαν οι επικαλούμενες στην αγωγή παραβιάσεις του κανονισμού λειτουργίας της πολυκατοικίας λόγω διαρκών οχλήσεων των λοιπών συνιδιοκτητών η αγωγή απορρίφθηκε ως αβάσιμη.

Ωστόσο, η αγωγή δεν κρίθηκε ουσία βάσιμη και αυτό διότι οι κατηγορίες περί βλάβης των τρίτων – λοιπών ενοίκων της πολυκατοικίας από την χρήση του μίσθιου μέσω βραχυχρόνιας μισθώσεως δεν αποδείχτηκαν.